Odyseja, Eneida, Żaby-skrypt

Epos-epika, życie legendarnych lub historycznych postaci na tle wydarzeń przełomowych dla danego narodu albo opowiada o początkach danego narodu;

·          Eneida sięga do miceńskiej tradycji poetyckiej (artystyczna materia języka, legendarne wspomnienie dziejów);

·         Podobieństwo kompozycji eposów homeryckich i kompozycji wzorów ozdobnych na wielkich wazach greckich tzw. Stylu geometrycznego z VIII w.;

·         Szczegóły, symetria;

·         Publius Vergilius Maro 70 p.n.e.

·         Okolice Mantui (Lombardia, pół. Włochy)

·         Możliwe, że etruskie korzenie (imię Vergilius, cognomen Maro);

·         Wiejskie dzieciństwo, bogaty, wykształcony na polityka i oratora w Mediolanie i Rzymie;

·         Opisują go Swetoniusz i Donatus;

 ENEIDA

Księga I

·         oręż opiewam i męża co pierwszy z ziemi trojańskiej do Italii

·         Ściga go gniew Junony(żona Jowisza, utożsamiana z Herą);

·         Eneasz „bogi wprowadza” do Lacjum, daje początki „rodzajowi latyńskiemu” narodowi rzymskiemu;

·         Kartagina- kolonia Tyru, opieka Junony;

·         Niechęć Junony- szczep rodu Trojan wyłoni naród, co kiedyś w proch tyryjskie wieże zgładzi – wojny punickie; jątrzy ją wyrok Parysa (królewicz trojański, na weselu Tetydy rozstrzygał konflikt Atena-Hera-Afrodyta o to, która jest piękniejsza);

·         Junona stara się przeszkodzić Trojanom w drodze do Lacjum;

·         Prosi Eola, boga wiatru, o pomoc, ten jej udziela, wiatry nękają Eneasza i załogę; poskramia je Neptun;

·         Eneaidzi wyrzuceni na brzegu Libii;

·         Wenus (matka Eneasza) pyta Jowisza dlaczego pozwala, by Eneasza nękało tyle nieszczęść;

·         Jowisz do Wenus- Eneasz zmiażdży ludy tubylcze Italii, da jej prawa i mury , będzie panować 3 lata, Askaniusz (Juliusz) 30 lat, przeniesie „stolicę” z Lawinium do Alba Longa i tu 300 lat królestwo, potem kapłanka Ilia z nasienia Marsa urodzi Romulusa i Remusa, Romulus zbuduje Rzym, będą podboje, a po śmierci Juliusza Cezara, gdy Wierność, Westa i Kwirynus z bratem Remusem będą głosić prawa;

·         Jowisz nie pozwala, by Dydona (królowa Libii - Kartaginy)poznała treść przepowiedni;

·         Dydona  - uciekła z Tyru przed bratem po tym, jak zabił jej męża ze złotem brata;

·         Tyle ziemi zakupili, ile ogarnąć mogli skórą wołu – Kartagina

·         Eneasz udaje się na przechadzkę po ziemiach libijskich, spotyka Wenus, rozpoznaje w niej matkę;

·         Wchodzi do świątyni Junony, którą właśnie wznosi Dydona Sydońska;

·         Podziwia obrazy przedstawiające dzieje wojny trojańskiej;

·         Dobre i sprawiedliwe rządy Dydony;

·         Dydona przyjmuje w świątyni innych rozbitków z Troi, którym przewodzi Ilionej, proszą o łaskę, wszyscy wspominają Eneasza;

·         Eneasz się ujawnia, wszyscy zaproszeni są na ucztę; Wenus prosi Kupida, by wcielają się w Askaniusza, syna Eneasza, oczarował Dydonę (by ta nie była w stanie ulec ewentualnym podszeptom Hery);

·         Eneasz na prośbę Dydony zaczyna opowiadać o przyczynach upadku Troi i swoich przygodach.

Księga II

·         Danaowie (Grecy) zbudowali konia, schowali się i zostawili go pod bramami Troi;

·         Laokoont przeczuwa zasadzkę;

·         Przeszkadza mu grek Synon, opowiada zmyśloną historię zdobywając zaufanie Trojan; koń darem na przebłaganie bogów; jeśli Trojanie przecisną go do środka przez bramy to zamiast chronić Greków, ochroni Trojan;

·         W nocy, gdy wszyscy śpią po wieczerzy, Synon otwiera konia, wychodzą wodzowie i wojska greckie;

·         Eneasza we śnie budzi Hektor; każe mu uciekać, zabrać Penaty ( bóstwa opiekujące się domem rodzinnym- Troją); przepowiada, że założy wielkie miasto;

·         Eneasz stara się walczyć, Pryjam zabity przez Pyrrusa; ostatecznie zabiera ojca Anchizesa, syna Askaniusza, żona Kreuza ginie w trakcie ucieczki;

·         Żona przepowiada mu lata szczęścia i królestwo i małżonkę;

Księga III

·         Nieudana próba założenie Enead- co wyrwie krzew to lecą krople czarnej krwi w Tracji;

·         Potem Kreta, słucha wróżb;

·         Kolejne nieudane próby założenia miast, zarazy;

·         Wyrocznia w Ortygii Feba;

·         Feb wróży mu Italię (Grecy nazywają Hesperią);

·         Wróżka Celeono przepowiada mu straszliwy głód;

·         Spotkanie z Andromachą (wdową po Hektorze) bierze od niej syna Astyjana;

·         Po drodze na wyspie gdzie cyklopy, tam był Odyseusz wcześniej;

·         Nawałnice, traci ojca, trafia do Libii.

Księga IV

·         Dydona wyznaje siostrze Annie, że zakochała się w Eneaszu, ale stara się stłumić to uczucie, ze względu na swojego zmarłego męża;

·         Anna  namawia ją, by nie wzgardzała miłością, ponadto wzmocni to jej władzę wewnętrzną i zewnętrzną;

·         Zakochana wznosi ofiary, zaniedbuje nadzór rozbudowy Kartaginy;

·         Wenus przejrzała podstęp Juno, która udaje, że chce złączyć Eneasza i Dydonę, a naprawdę chce wzmocnić tym Kartaginę);

·         Juno chce na polowaniu rozpętać burzę i zagonić Dydonę i Eneasza do jednej pieczary;

·         Podstępnie „zaślubieni” plotka się roznosi, dowiaduje się o tym odrzucony zalotnik król plemienia Getulów, Jarbas;

·         Jowisz przypomina Eneaszowi przez Merkurego o obowiązku podróży, chociażby ze względu na obiecane synowi italijskie królestwo;

·         Dydona się domyśla, namawia Eneasza by ten został i dalej z nią wznosił Kartaginę, przypomina, że sama nie da rady z wrogimi szczepami, gdyż przez ślub straciła dawną chwałę;

·         Eneasz powołuje się na słowa Jowisza, ponadto wytyka, że w rzeczywistości nie doszło do żadnych zaślubin;

·         Dydona rzuca na niego klątwę(przedwczesna śmierć) i na jego pokolenia(walki);

·         Dydona, przeklinając Eneasza, zabija się.

Księga V

·         Zmuszony pogodą Eneasz ląduje na Sycylii, gdzie druh Acestes i szczątki ojca;

·         Składa dary na grobie ojca, złowróżbny wąż, Eneasz urządza igrzyska;

o   I konkurencja – wyścigi flot;

o   II- biegi

o   III- zapasy

o   IV- wyścigi koni ( tu bierze udział syn Eneasza, przekazuje to w Rzymie)

·         Junona podburza kobiety, te palą statki;

·         Eneasz pozwala zostać części druhów, sam z najwytrwalszymi odpływa w poszukiwaniu Italii;

Księga VI

·         Ziemia Hesperii;

·         Musi zakopać przyjaciela, bo przez to nad jego załogą ciąży nieszczęście; (który śmiał wzywać bogów w zawody muzyczne);

·         Musi zejść do ojca do Tartaru;

·         Rzeka Kocyt, czuwa nad nią Charon;

·         Sędzia Minos; winni, niewinni, samobójcy;

·         Na polach żalu spotyka Dydo;

·         Na innych polach zasłużeni w walce;

·         W krainie radosnej wszyscy ci, którzy zasłużyli na to, by pamiętali o nich ludzie;

·         Spotyka tam ojca Anchizesa;

·         Spotyka swoje potomstwo, które ukazuje mu ojciec;

·         Sylwiusz ostatni syn Eneasza, od jego czasów lud ich będzie rządzić Albą Longą;

·         Romulus, Cezar, Oktawian August który przywróci złoty wiek i podbije wiele ziem;

·         Potem wymienia królów (Numa Pompiliusz, Tullus, Ankus, Tarkwiniusz, charakteryzując każdego );

·         Wspomina też o Brutusie;

·         Smutna przyszłość;

KSIĘGA VII

·         Nad terenami Rzymu panuje Latynus, jego przodkiem Saturn;

·         Ma córkę Lawinię, o jej rękę nieskutecznie stara się Turnus;

·         Przepowiednia mówi, że Lawinia wyjdzie za przybysza zza morza;

·         Spotkanie z wysłannikami Eneasza w świątyni, oni mówią że przysłali ich bogowie, Latynus odbiera to za znak oferuje im pokój ziemię i Lawinię;

·         Żona Jowisza prosi Alekto by doprowadziła do kłótni między plemionami;

·         Jątrzy żonę Latynusa, Turnusa i doprowadza do zatargu między Teukrami i tubylcami;

·         Żona Jowisza otwiera sama drzwi do świątyni Marsa, czym rozpoczyna wojnę;

KSIĘGA VIII

·         Przepowiednia Tybernusa- maciora i 30 miotów – za tyle lat Askaniusz założy Albe Longę; poleca też Eneaszowi sprzymierzenie się z wojującymi z Latynami Arkadami;

·         Arkadyjczycy mieszkają na Pallanteum;

·         Arkadyjczycy z Danaów, ale zgoda bo mają wspólnego przodka w postaci Atlasa;

·         Ewander – władca Arkadyjczyków, znał Anchizesa i losy Troi, Palatyn;

·         Uczta; dary; sprzymierzeńcy;

·         Wenus wykorzystuje słabość Wulkana do siebie i prosi go o zbroję dla Eneasza; siedem warstw, historia Rzymu (od wykarmienia Romulusa i Remusa, przez Sabinki, aż do bitwy pod Akcjum i zwycięstwa Oktawiana Augusta);

·         Lacjum- bo Saturn znalazł tu schronienie po wygnaniu go przez Jowisza;

·         Król Lacjum w Złotym Wieku; u Greków Kronos, ojciec Jowisza;

KSIĘGA IX

·         Junona namawia Turnusa by zaczął atak w nocy;

·         Rzeź;

·         Sprzymierzeńcy bronią się w twierdzy Eneasz zabrania im walczyć, burzą się ale słuchają;

·         , Eneaidzi strwożeni chcą uciekać, ale po napomnieniu stają do walki;

·         Wolskowie w obozie przeciwników;

·         Junona na rozkaz Jowisza przestaje pomagać Turnusowi;

·         Turnus ginie(??), Eneaidzi zwyciężają;

KSIĘGA X

·         Bitwa, Jowisz zabrania ingerowania bogów w walkę, Junona wybłagała by Turnus mógł przeżyć;

·         Pallas ginie;

·         Krytyczna sytuacja, ale Eneasz ostatecznie zwycięża;

KSIĘGA XI

·         Eneasz składa dary bogom za zwycięstwo i chowa zmarłych i zapowiada marsz na Latynów;

·         Poselstwo od Latynów prosi o możliwość pochowania zwłok, Eneasz proponuje mu pokój;

·         Turnus król Rutulów chce walczyć, wspiera go Kamilla królowa Wolsków, na naradzie przegadali Latynusa, który wie, że bogowie chcą pokoju;

·         Walka, Kamilla ginie Turnus w ostatniej chwili (noc) „ucieka” przed Eneaszem;

KSIĘGA XII

·         Walka, Eneasz zaczyna zwyciężać;

·         Turnus prosi go o łaskę, już ma przystać, gdy zauważa na jego ramieniu pas Pallasa i ugodzony tym zabija go.

 ODYSEJA

PIEŚŃ PIERWSZA

§  Apostrofa do muzy o wenę;

§  Narada bogów -> Posejdon ściga Odyseusza, mści się za nim za to, że oślepił jego syna;

§  Atena jego matką; wyrok – powróci ale będzie mieć wiele przygód;

§  Atena pod postacią podróżnika zstępuje na Itakę rozmawia z Telemachem, synem Odysa;

§  Daje mu nadzieję na to, że Odys żyje, każe wypędzić zalotników i ruszyć w poszukiwaniach wieści o ojcu, Telemach domyśla się, że rozmawia z bóstwem;

PIEŚŃ DRUGA

§  Syn mieszkańca Itaki został zjedzony przez Polifema (ten, który był na wyprawie z Odysem);

§  Telemach zwołuje wiec, zgromadzenie zalotników;

§  Ci zarzucają mu że matka nie chce wybrać żadnego z nich mimo upływu już prawie 4 lat i tylko zwodzi ich żartem; wyraźnie gardzą Telemachem, żartują sobie z niego;

§  Telemach szykuje łódź i potajemnie wypływa z Itaki do Sparty;

PIEŚŃ TRZECIA

§  Nestor Sparta; przyjaciel Odysa, kłótnia na naradzie między Menelaosem a Agamemnonem, czy już wypływać, czy nie i narada w nocy po pijaku, kłótnia, cały obóz podzielił się na dwa; Nestor 9 lat błądził;

§  Odys każe mu płynąć do Menelaosa z prośbą o dalsze wskazówki;

§  Odys z synem Nestora konno jedzie do Lacedemonu;

PIEŚŃ CZWARTA

§  Menelaos żona Helena, 8 lat, bogaty, bogowie mu sprzyjają, w Pylos;

§  Akurat wyprawiał wesele, zaprasza Telemacha i syna Nestora;

§  Opowieści, wspomina ojca, potem swoje przygody, nic mu nie wiadomo o tym, by Odys zginął, bo bóg w Egipcie zdradził mu kto zmarł i nie było tam Odysa;

§  Urażeni zalotnicy na to, że Telemach wziął okręt i wypłynął postanawiają zamordować go nieoczekiwanie, czając się w przesmyku między Samos a Itaką;

PIEŚŃ PIĄTA

§  Odys z boginią Kalipso na wyspie, romans, ona nie chce go wypuścić, ale bogowie posyłają Hermesa i zmuszona pomaga mu się wyprawić; wyspa Ogygia;

§  Podążając do ziemi Feaków zauważa go Posejdon, burza;

§  Odys ratuje się cudem dzięki pomocy boginki Ino i jej przepasce; dociera na ląd;

PIEŚŃ SZÓSTA

§  Atena posyła swoją córkę z bielizną do pralni, po drodze spotyka Odysa, odziewa go i wskazuje mu drogę do stolicy Feaków, do swojego ojca, który jest tam bardzo szanowaną postacią;

PIEŚŃ SIÓDMA

§  Królowa Arete wysłuchuje na uczcie historii Odysa- 8 lat z Kalipso;

§  Uczta, obiecuje pomoc i okręt, którym uda mu się powrócić na Itakę;

PIEŚŃ ÓSMA

§  Próba rozszyfrowania kim jest Odys;

§  Kolacja, igrzyska, Odys płacze, że nie może wrócić do domu;

§  Ostatecznie szykują okręt i załogę;

PIEŚŃ DZIEWIĄTA

§  Odys opowiada historię- zaatakował miasto i je złupił, załoga się upiła, niedobitki zabiły 6 jego ludzi;

§  Lotofagowie, część upojona lotosem nie chce wracać, Odys zmusza ich siłą;

§  Zatrzymują się na wyspie gdzie cyklop Polifem, zjada część załogi, Odys go upija i wybija oko; Polifem prosi ojca Posejdona o pomoc i pomszczenie ;

PIEŚŃ DZIESIĄTA

§  Dostaje w worku od Eola wiatry, już widzi rodzinną wyspę ale załoga otwiera worek i wiatr ich zdmuchuje;

§  Trafiają na wyspę gdzie znów ludożercy, potem rok spędzają omamieni w zamku czarownicy Kirki;

§  Kirka wysyła ich do Hadesu by porozmawiali z duchem poety Tejrezjasza.

PIEŚŃ JEDENASTA

§  Trafia do Hadesu, Tejrezjasz mówi mu co u niego słychać w domu i że ostatecznie wróci;

§  Spotyka matkę, która umarła z tęsknoty za nim;

§  Kończy opowieść Feakom;

§  Dodaje jeszcze że w Hadesie widział Achillesa i Agamemnona i innych bohaterów spod Troi, Agamemnon zginął ze zdradzieckiej ręki przyjaciela jego żony;

§  Pocieszają Odysa, że Penelopa jest wierna;

PIEŚŃ DWUNASTA

§  Wraca z Hadesu na wyspę Kirki by pochować zmarłego towarzysza, który go o to w Hadesie poprosił;

§  Kirke zdradza mu dalsze przygody;

§  Przepływają obok syren, on przywiązany, towarzysze z woskiem w uszach;

§  Uciekają Scylii; 6 głów; Charybda połyka i wypluwa;

§  Po przygodach odpoczywają na wyspie i towarzysze wbrew zakazowi napadają na byki Heliosa;

§  Wszyscy poza Odyseuszem giną przez Zeusa;

§  Odys trafia na wyspę Kaliope i później z niej do Feaków; koniec opowieści;

PIEŚŃ TRZYNASTA

§  Odpływa wysadzony rozmowa z Ateną

§  Telemach w Lacedemonie

§  Zamienia Odysa w brzydkiego starca każe mu iść rozmawiać ze  świniopasem

§   

PIEŚŃ CZTERNASTA

§  Rozmowa ze świniopasem Eumajosem;

§  Eumajos narzeka jak źle bez pana,

§  Odys podaje się za kogoś innego zapewniając starca, że Odys jeszcze wróci

PIESŃ PIĘTNASTA

§  Atena objawia się Telemachowi, każe mu wracać pokazując jak uniknąć zasadzki gachów

§  Telemach udaje się w stronę chaty Eumajosa;

PIEŚŃ SZESNASTA

§  Telemach wysyła Eumajosa, by ten powiadomił jego matkę o tym, że już wrócił z Pylos;

§  W tym czasie Odys mówi Telemachowi kim jest prosząc, by zachował to w tajemnicy;

§  Po drodze padł pomysł spisku gachów na życie Telemacha;

§  Telemach i Odys postanawiają wspólnie zwalczyć gachów;

PIEŚŃ SIEDEMNASTA

§  Uczta w zamku, Odys pogardzany;

§  Penelopa chce się z nim spotkać by porozmawiać o Odysie, obiecuje jej, że przyjdzie nocą;

PIEŚŃ OSIEMNASTA

§  Zapasy Odysa z innym żebrakiem;

§  Libacja gachów i idą spać;

PIEŚŃ DZIEWIĘTNASTA

§  Potajemne spotkanie Penelopy z Odysem; opowiada jej, że go zna, że z Krety i że on zaraz wróci;

§  Rozpoznaje go niańka po ranie;

§  Penelopa wyznaje że przez 4 lata szyła i pruła kobierce a teraz obiecała oddać rękę temu który jak Odys strzeli z łuku.

PIEŚŃ DWUDZIESTA

§  Zebranie gachów, przyszykowują się do zawodów; ubliżają Odysowi, na prośbę Telemacha przestają;

PIEŚŃ DWUDZIESTA PIERWSZA

§  zalotnicy siłują się z łukiem Odysa- ten dostanie rękę Penelopy kto wystrzeli z łuku strzałą i przeszyje 12 uszu u siekier;

§  nikomu się nie udaje, zrzucają winę na święto Apollona i zarządzają biesiadę;

§  Odys, wbrew niechęci zalotników którzy nie chcą się skompromitować bierze łuk i bez problemu go nagina i przestrzela siekierki;

§  Słudzy, którym się „objawił” potajemnie zamykają wrota pałacu tak, by nikt nie mógł z niego się wydostać;

§  Telemach dobywa miecza, zapowiedź walki;

PIEŚŃ DWUDZIESTA DRUGA

§  Bitwa, mimo zdrady jednego ze sług który dostarcza zbroje dla zalotników, Odys zabija wszystkich;

§  Po rzezi sprzątają dziewki, które trzymały z zalotnikami;

§  Potem zostają powieszone przez Telemacha;

§  Odys wita wierne dziewki, babunia poszła obudzić Penelopę;

PIEŚŃ DWUDZIESTA TRZECIA

§  Penelopa nie wierzy że Odys wrócił, wyczuwa podstęp;

§  Ten mówi jak wygląda ich łóżko;

§  Godzą się idą do łóżka i rozmawiają o swoich przygodach;

§  Odys z Telemachem rusza na wieś do swojego ojca;

PIEŚŃ DWUDZIESTA CZWARTA

§  U ojca suchar, że on to nie on, potem się przyznaje biesiada;

§  Zbrojny lud walka z Odysem ; nagle odzywa się Atena każe zaprzestać walk

§  Zeus zrzuca piorun;

§  Wszyscy się godzą.

Arystofanes z Aten  (ok. 446-385 p.n.e.) – grecki komediopisarz, jeden z twórców komedii staroattyckiej, syn średnio zamożnego chłopa. Jego działalność przypadła na schyłkowy okres demokracji ateńskiej,  nie piastował w mieście urzędów i zwykł patrzeć na demokrację ateńską z boku. [wikipedia]

ŻABY

v  Wystawiona w 405 r.; napisana rok przed klęską Aten w wojnie peloponeskiej;

v  zaliczana do komedii starej; wielokrotnie nagradzana;

v  rozprawa porównująca twórczość Eurypidesa do Ajschylosa;

v  tragediopisarz nauczycielem ludu, nikogo obecnie nie ma więc ktoś musi wrócić z podziemi, by nauczyć lud; pomysł wykorzystany kilka lat wcześniej w komedii Demy Eupolisa;

v  powoli odchodzi od polityki politycznej, już nie atakuje żadnej z żyjących postaci, a w ostatnich komediach np. Sejm kobiet porusza sprawy społeczne.

Ajschylos-(VI/Vw.p.n.e. na Sycylii) – jeden z najwybitniejszych (obok Sofoklesa i Eurypidesa) tragików ateńskich, powszechnie uważany za rzeczywistego twórcę tragedii greckiej - wprowadził na scenę drugiego aktora, ograniczył rolę chóru, wprowadził do tragedii akcję dziejącą się poza sceną.

Eurypides - (V w. p.n.e.) –Urodzony na Salaminie, udział w poselstwie Aten do Syrakuz, W sztukach Eurypidesa Andromacha, Medea i Ifigenia w Taurydzie znalazły odbicie tragiczne dzieje Grecji z okresu wojny peloponeskiej, toczonej między Spartą i Atenami w V w. p.n.e.  Jego nowatorstwo objawiało się zarówno w formie (prolog, pieśni chóru i arie nie musiały się łączyć z akcją sztuki – w jej przebieg interweniowali bogowie, pomagając w rozwiązywaniu skomplikowanej intrygi, tzw. deus ex machina), jak i w treści , występował w obronie kryzysu demokracji ateńskiej, odwołując się do średnich warstw społecznych, głównie wieśniaków. Głosił idee równości wszystkich ludzi

PROLOG

v  suchary sługi Dionizosa Ksantiasza; wiedzą, że są na scenie;

v  sługa jedzie na osiłku, bo niesie ciężar, bóg idzie obok;

v  idą w odwiedziny do Heraklesa, Herakles wraz ze sługą śmieją się przy Dionizosie z jego stroju, w którym wygląda jak pederasta;

v  pyta Heraklesa w jaki sposób dostać się do Hadesu, bo chce tam spotkać Eurypidesa i razem z nim wrócić do świata żywych, w którym nie ma już prawdziwych poetów;

v  Charon każe wiosłować Dionizosowi przez jezioro przy akompaniamencie żab.

PARODOS

v  żaby zamiast uprzyjemniać podróż, sprawiają swoimi odgłosami, że staje się ona bardzo uciążliwa;

v  w końcu wysiada ze sługą, zdaje im się, że widzą potwora

STASIMON

v  Chór wtajemniczony w misteria;

v  wytykanie przekupstwa jakie panuje w greckiej rzeczywistości;

v  sługa z Dionizosem udaje się do domu, pukają do drzwi, tam groźby za to, jak słyszą że to Herakles że ukradł im psa, Dionizos robi kupę ze strachu;

v  zamiana ról; tym razem miłe powitanie, ponowna zamiana ról;

v  gospodynie odgrażają się za skradziony chleb, ponowna zamiana ról, sługa tym razem na kary każe dać Dionizosa;

v  oboje podają się za bogów, oboje są bici;

v  Ksantiasz wraz z innym sługą wyśmiewają swoich panów;

v  w Hadesie tron dla najlepszego Tragika, Sofokles uznał swoją niższość w stosunku do Ajschylosa, ale nie chce zrobić tego Eurypides, który podoba się tylko gawiedzi; Pluton organizuje zawody o to, który z nich jest najlepszym tragikiem;

v  tragicy prześcigają się w wymyślaniu sobie;

v  Eurypides zarzuca Ajschylosowi, że jego sztuka jest zbyt górnolotna i niezrozumiała;

v  poetę podziwia się za mądrość rad, wychowawca społeczeństwa, a nie sztuka dla sztuki;

v  Ajschylos zarzuca Eurypidesowi, że on zostawił ludzi szlachetnych a teraz ich już nie ma, bo Eurypides zniszczył ich swoją sztuką, Ajschylos uczył że trzeba walczyć, uczył tego co dobre, zachowywał zasadę decorum; zarzuca mu także zepsucie narodu (pyskują słudzy, zepsucie obyczajów);

v  przepychanki słowne, wzajemnie wyszydzają swoje prologi;

v  Dionizos waży talent poetów, wygrywa Ajschylos. ale Dionizos nie chce sądzić- Ajschylosa ma za mędrca, Eurypides go bawi;

v  ten  mądrze mówi, tamten zrozumiale;

v  Eurypides chce dać władzę biednym, bo teraz jest źle, więc jeśli się wszystko odwróci, to będzie dobrze;

v  Dionizos wybiera Ajschylosa, Ajschylos przekazuje tron Sofoklesowi.

Żaby to utwór skierowany przeciwko twórczości Eurypidesa, której Arystofanes był zagorzałym krytykiem. Tym, co najbardziej mierziło owego komediopisarza w sztuce Eurypidesa, był sposób ukazywania natury ludzkiej. W przeciwieństwie bowiem do swoich wielkich poprzedników (Ajschylosa i Sofoklesa) Eurypides wyzbywał się gloryfikacji prezentowanych bohaterów. Podobno sam Sofokles miał powiedzieć, że „on ukazuje ludzi takimi jacy być powinni, Eurypides zaś takimi jacy są”. Obrazowanie rzeczywistej natury ludzkiej było według Arystofanesa niepedagogiczne. Sądził on, że ukazywanie fałszu, obłudy i rozwiązłości małżeńskiej ma zły wpływ na społeczeństwo.

[źródło: http://pl.shvoong.com/books/mythology-ancient-literature/246027-%C5%BCaby/#ixzz2ZgedKo7w]